Audi S7

Od lat 90 XX wieku producent z Ingolstadt, Audi, pielęgnuje tradycję montowania silników o potężnych osiągach w pojazdach opartych na modelach produkowanych w dużych seriach. Powstające w niewielkiej liczbie egzemplarzy limuzyny i kombi sprzedawano pod nazwą Audi S lub Audi RS. Gdy w 2010 roku konstruktor zapoczątkował nową serię limuzyn w stylu coupé za sprawą Audi A7, sportową koncepcję wdrożył również w przypadku hatchbacków. Pod koniec 2011 roku inżynierowie odpowiedzialni za rozwój córki Audi quattro stworzyli sportową wersję, która od 2012 roku sprzedawana była jako Audi S7.

Odmieniony przód i tył Audi S7

Designerzy limuzyn z serii Audi A7 nadali karoserii dynamicznego charakteru. Potrzebowali więc jedynie dostosować Audi S7 pod względem detali, aby odróżnić od siebie oba modele. Tym samym Audi S7 zyskało zmodyfikowany przód z podzielonymi wzdłuż wlotami powietrza. W przednią część maski wbudowano także światła przeciwmgielne. W tylnej części Audi S7 uwagę zwracała czterowylotowa rura wydechowa z owalnym otworem oraz dyfuzor. Wewnątrz Audi S7 dysponowało czterema sportowymi siedzeniami, których wytłoczony symbol S7 wskazywał na serię. Również lakierowane na czarno zaciski ceramicznych hamulców potwierdzały przynależność limuzyny do serii Audi S7.

S7 z silnikiem V8 z systemem odłączania cylindrów

Sercem Audi S7 był potężny silnik V8 o pojemności skokowej 4,0 l i mocy do 420 KM (309 kW). Wyjątkową cechą tego silnika było wyłączanie czterech z ośmiu cylindrów, gdy pojazd pracował na niższych obrotach. Tym samym zmniejszeniu miało ulec zużycie paliwa w S7. Łączony napęd limuzyny konsumował według deklaracji producenta około 9,6 l benzyny 95. Ta wartość odpowiadała emisji dwutlenku węgla na poziomie około 225 g/km. Od zera do setki prawie dwutonowe Audi S7 rozpędzało się w ciągu 4,7 s. Prędkość maksymalna limuzyny wynosiła 250 km/h. Od tego poziomu prędkość była automatycznie regulowana przez ustawienia silnika.

Wyposażenie techniczne Audi S7

Audi S7 było seryjnie wyposażone w nieprzerwanie pracujący napęd na cztery koła. Ponadto zainstalowano różnorodne elektroniczne systemy wspomagające. Należał do nich Lane Assist i automatyczna kontrola odległości z ograniczeniem prędkości, która jednocześnie dbała o automatyczne hamowanie i podjazdy. Większe bezpieczeństwo miał zapewnić zabezpieczający asystent hamowania, dzięki któremu awaryjny, komputerowo sterowany hamulec zapobiegał kolizji, a przynajmniej ograniczał jej skutki.