Chrysler Sebring

To, co może skutecznie uwieść miłośnika samochodów, to szeroki wachlarz pojazdów w ramach jednej serii. Tak właśnie stało się w przypadku modelu Chrysler Sebring, który w latach świetności produkowany był w trzech odsłonach, jako coupé, kabriolet i sedan. Pierwsza generacja auta produkowana była w latach 1995-2000 i obejmowała dwa typy nadwozia - coupé i kabriolet. Znawcy mogliby uznać, że to dość ryzykowne posunięcie. Chrysler pokusił się o stworzenie pojazdów o karoserii, która miała mniejsze szanse na sukces niż solidne codzienne auto do jeżdżenia po mieście. Jednak coupé z pierwszej generacji miał w sobie to coś: przede wszystkim wyglądem przypominał bardziej limuzynę niż typowe auto w sportowej wersji. Kabriolety z linii Sebring z pierwszych lat produkcji posiadały materiałowe dachy i elegancką sportową sylwetkę. Spore zmiany stylistyczne nadeszły z początkiem nowego stulecia. Od roku 2001 przez kolejne pięć lat Chrysler produkował pojazdy z serii Sebring w trzech rodzajach nadwozia. Do wspomnianych powyżej dołączył wóz typu sedan, który nawet jako samochód używany doskonale sprawdzi się jako auto miejskie i rodzinne. Elegancka sylwetka, zaokrąglone reflektory, odznaczająca się listwa boczna, a także klarownie zakończony tył z wyraźnym profilem bagażnika nadawały pojazdowi temu lekkości i zwrotności. Trzecie pokolenie modelu Chrysler Sebring panowało w latach 2007-2010. Piękna limuzyna i sportowy nowoczesny kabriolet objawiły się w nowej, zmodernizowanej odsłonie, co stanowiło ukłon w stronę młodszych klientów oraz amatorów komfortowych i dobrze wyglądających samochodów.

Chrysler Sebring trzeciej generacji - samochodowy American Dream

Samochód używany, jakim jest model Chrysler Sebring trzeciej generacji w wersji sedan, to eleganckie auto z klasą. W warstwie stylistycznej widać było wyraźne unowocześnienie formy w porównaniu z poprzednimi odsłonami. Szeroka osłona chłodnicy, reflektory o płynnej linii oraz łagodnie zaokrąglony tył i krótki bagażnik dawały wrażenie, że samochód ten jest kompaktowy, a co za tym idzie - doskonały do jeżdżenia po mieście. Wnętrze utrzymano w przejrzystym układzie, dodając efektowną jasną tapicerkę i kremowe wykończenia konsoli centralnej w najwyższych wersjach wyposażenia. Niższe wersje natomiast zaopatrzono w solidne, plastikowe elementy, które pod względem kolorystycznym świetnie korespondowały z chromowaniem otaczającym dźwignię zmiany biegów oraz z logo marki ulokowanym w centralnym punkcie kierownicy. Niewątpliwym plusem tego samochodu była przestrzeń dla kierowcy i pasażerów, która gwarantowała wygodne podróżowanie, także na dłuższych dystansach. Podróżowanie uprzyjemniały ogrzewane siedzenia oraz automatyczna, dwustrefowa klimatyzacja. Auto zostało wyposażone w systemy bezpieczeństwa ABS oraz EBD i ASR, a także komplet świateł do jazdy we mgle. Elektrycznie regulowane oraz podgrzewane lusterka ułatwiały przygotowanie modelu Chrysler Sebring do drogi, a szyberdach i przyciemniane szyby dawały więcej frajdy z jazdy. Chrysler Sebring to klasyczny samochód, który spodoba się wszystkim miłośnikom wygodnej jazdy w eleganckim wnętrzu. Śmiało można o nim powiedzieć, że jest on spełnieniem marzeń o luksusie w amerykańskim stylu.

Dane techniczne: napęd, silniki i ich spalanie

Model Sebring w trzeciej odsłonie wypuszczono na rynek do wyboru z czterema silnikami benzynowymi i jednym wysokoprężnym. W tej pierwszej gamie najpopularniejsza była wersja z motorem o pojemności skokowej wynoszącej 2 l i mocy rzędu 156 KM. Taka jednostka napędowa na przejechanie 100 km w cyklu mieszanym potrzebowała 7-8 l benzyny. Osiągnięcie prędkości 100 km/h zajmowało około 12 s. Prędkość maksymalna to 205 km/h. Jedyny dostępny w tym modelu Diesel o dwulitrowej pojemności generował moc 140 KM, zaś dystans 100 km w cyklu mieszanym konsumował średnio 6 l oleju napędowego. Rozpędzenie się do ""setki"" trwało 11 s, natomiast prędkość maksymalna wynosiła 203 km/h. Silniki implementowane w modelu Chrysler Sebring współpracowały z pięcio- lub sześciostopniowymi manualnymi skrzyniami biegów albo z cztero- lub sześciobiegowymi automatycznymi przekładniami. Napęd w podstawowym układzie przenoszony był tylko na przednią oś, niemniej jednak dostępna była także wersja z napędem na wszystkie koła.