Corvette C7

Na początku lat 50. amerykański koncern motoryzacyjny General Motors (GM) wprowadził na rodzimy rynek pierwszą generację Corvette pod marką Chevrolet. Kompaktowe jak na amerykańskie warunki, dwuosobowe auto wzbudziło wówczas spore zainteresowanie. Stylistyka mocno nawiązywała do klasycznych europejskich samochodów sportowych, a modele dostępne były początkowo jedynie jako Corvette Cabrio kabriolety wyposażone w rzędowe silniki o nieszczególnie spektakularnych osiągach. Nic nie zapowiadało, że kolejne odsłony Corvette uczynią z niej motoryzacyjną ikonę. Niewątpliwie przyczyniły się do tego montowane od końca lat 50. bardziej kompaktowe jednostki napędowe V8 typu Small-Block produkowane przez GM oraz wprowadzone na początku lat 60. radykalne zmiany w stylistyce. W 1963 roku weszła na rynek wersja o nazwie Stingray (z j. ang. płaszczka) z długim przodem i charakterystyczną przedzieloną środkowym słupkiem tylną szybą. Druga generacja to już prawdziwie dynamiczny samochód prezentujący także stylistycznie sportowy pazur V-ósemki. Walory Corvette kolejnych generacji na przestrzeni ostatnich pięćdziesięciu lat zdobyły uznanie i sprawiły, że Corvette stała się rozpoznawalna, by w końcu zyskać status auta kultowego. W 2013 roku na rynku pojawiła się siódma generacja C7, która na drogach miała zaprezentować walory bolidu. Co ciekawe, po raz pierwszy od lat 70. Corvette przeznaczona na międzynarodowy rynek znów otrzymała przydomek Stingray.

Sportowe oblicze generacji C7

{newline}Pierwsza generacja Corvette Stingray wyprodukowana na początku lat 60. dała początek zupełnie nowej koncepcji stylistycznej. Ponowne wprowadzenie na rynek C7 stanowiło nawiązanie do historii legendarnego modelu. Konstruktorzy nie zaproponowali całkowicie nowej stylistyki, raczej pieczołowicie dopracowali model C6 poprzedniej generacji. „Krągłe” kontury C6 stały się bardziej „ostre”, progi bardziej widoczne, mocniej zaznaczono krawędzie tylnych błotników z miejscem dla wylotów powietrza. Linia nadwozia płynnie przechodziła do wysoko osadzonego tyłu ze spojlerem, w którym centralnie umieszczono typowe dla Corvette cztery końcówki układu wydechowego. Z przodu rzucała się w oczy lekko wysunięta i opadająca ku przodowi maska, którą wieńczyła atrapa chłodnicy. Ogólne wrażenie było takie, że C7 jest bardziej „muskularna” i „agresywna” w stosunku do poprzednika. I o to chodziło producentowi, który podkreślał, że siódma generacja jest inspirowana wyścigowymi bolidami.

Corvette generacji C7 dostępna jest jako coupé z nadwoziem typu targa oraz kabriolet

{newline}Podobnie jak w przypadku wcześniejszych generacji, Amerykanie produkowali C7 w dwóch różnych wariantach karoserii. Można było kupić wersję otwartą w postaci kabrioletu z klasycznym materiałowym dachem lub zamkniętą, która dostępna była od 2014 roku jako coupé. Ciekawostką dwuosobowych wersji była konstrukcja dachu, dzięki której coupé stawało się modelem półotwartym. Corvette C7 znalazła się w gronie nielicznych aut sportowych na rynku seryjnie zjeżdżających z taśmy produkcyjnej jako coupé z nadwoziem typu targa.

Corvette C7 – tradycyjna V-ósemka z nowym systemem wyłączania pracy cylindrów

Kompaktowe widlaste V-ósemki z cylindrami typu Small-Block już od końca lat 50. stanowiły charakterystyczną cechę rodziny Corvette. Generacja C7 pozostała wierna tej tradycji. Amerykanie wyposażyli coupé i kabriolety w silniki o pojemności 6,2 l, które pozwalały Corvette 2014 osiągać moc maksymalną 466 KM (343 kW). Dla porównania: wersja podstawowa poprzedniego modelu C6 dysponowała mocą 442 KM (325 kW). Od 2013 roku Chevrolet rozpoczął realizację programu oszczędnego zużycia paliwa także w klasie aut sportowych. Producent wyposażył silniki V-8 w elektronicznie regulowany system automatycznego wyłączania pracy czterech z ośmiu cylindrów podczas jazdy z niewielką prędkością. Silnik współpracował z manualną przekładnią siedmiobiegową, która była standardem na rynku europejskim. W wersjach przeznaczonych na rynki północnoamerykańskie istniała możliwość wyboru przekładni sześciostopniowej, która od rocznika 2015 miała zostać zastąpiona przekładnią ośmiostopniową. Na ten sam rok zapowiadano prezentację jeszcze mocniejszej wersji siódmej generacji modelu ZO6 o mocy 600 KM, która jako topowy model uzupełniała paletę sportowych aut Chevroleta.

Corvette C7 rocznik 2014 – osiągi i zużycie

{newline}Więcej mocy, więcej radości z jazdy, mniejsze zużycie – te trzy walory Chevrolet zamierzał oferować dzięki wyposażeniu auta w system wyłączania pracy cylindrów. Konkretnie postęp technologiczny widoczny był w danych dotyczących osiągów oraz konsumpcji paliwa: wersja C7 z wyłączanymi cylindrami osiągała 100 km/h w czasie 4,2 s. Według informacji producenta w zależności od wersji średnie zużycie nie przekraczało 12 litrów, co odpowiadało emisji CO2 na poziomie 283 g/km. Jak na auto sportowe z tymi osiągami rocznik 2014 rzeczywiście zaskakiwał niskim zużyciem i emisją dwutlenku węgla. Redukcja zużycia paliwa przy jednoczesnym poprawieniu osiągów była możliwa nie tylko dzięki systemowi wyłączania pracy cylindrów. Efekt ten osiągnięto za sprawą samej konstrukcji C7, w której zwiększono udział lekkich materiałów.

Rama aluminiowa i karbonowe elementy redukują ciężar Corvette C7

Modele podstawowe szóstej generacji posiadały karoserię zbudowaną ze stali. Siódmą generację inżynierowie skonstruowali na bazie lekkiej ramy aluminiowej stosowanej do tej pory jedynie w wersji sportowej Corvette ZR1. Uzyskano redukcję o dobre 50 kg. C7 ważyła teraz 1,56 t. Dodatkowe kilogramy udało się „zrzucić” dzięki zastosowaniu elementów karbonowych, na przykład w masce pojazdu. Ponadto dach typu targa w modelu Corvette z nadwoziem coupé też zbudowano z lekkich materiałów. Inne elementy konstrukcyjne składały się głównie z tworzywa wzmacnianego włóknem węglowym.