Daewoo Nubira

Na początku lat 90. XX wieku producent samochodów z Korei Południowej Daewoo ukierunkował swoje działania na rozwój i ekspansję zagraniczną. Oprócz rynków azjatyckich i północnoamerykańskich Koreańczycy obrali kurs przede wszystkim na Europę, chcąc zaistnieć jako producent oferujący auta o obszernym programie od małych samochodów po limuzyny klasy średniej. Historia motoryzacji niejednokrotnie pokazała, że komu udało się przebić na europejskim rynku, ten osiągał sukces w skali globalnej. Zgodnie ze strategią Daewoo nowo opracowane modele miały zyskać bardziej europejski wygląd. Większość włoskich projektantów aut wniosło swoje pomysły w okresie przełomu do rozwoju Daewoo. Pininfarina, Italdesign, Bertone – te wielkie nazwy musiały doprowadzić do osiągnięcia sukcesu. Idealnie do tej koncepcji pasowało zatem, by Daewoo przy nadarzającej się okazji zaistniało w dynamicznie rozwijającym się sektorze Sport Utility Vehicles (SUV-ów), przejmując podupadające przedsiębiorstwo produkujące auta terenowe Ssang Yong . Inwestycje związane były nie tylko z zakupem, lecz także, co ważniejsze, z nowymi zakładami produkcyjnymi o dużych mocach przerobowych, takich jak fabryka Daewoo w południowokoreańskim mieście Gunsan. Zanim Daewoo zainwestowało pieniądze w amerykański koncern General Motors (GM), stając się jego większościowym akcjonariuszem, rozpoczęto produkcję w Gunsan. Jednym z pierwszych modeli, który zjechał z taśmy w tej fabryce był wyprodukowany po raz pierwszy w 1997 roku Daewoo Nubira.

Daewoo Nubira montowany jako limuzyna i kombi

Podczas gdy poprzednik Daewoo Nexia produkowany był na licencji Opla Kadetta oferowanego przez GM, Daewoo Nubira wkroczył na rynek jako własny projekt opracowany pod względem technicznym przez producenta. Daewoo Nubira z napędem na przednią oś dostępny był w trzech wersjach nadwoziowych: jako sedan, pięciodrzwiowy hatchback oraz kombi. Za sprawą długości od 4,28 do 4,55 m i szerokości 1,72 m Daewoo Nubira wpisywał się w niższą klasę średnią pod względem wymiarów. W 1999 roku zaprojektowany przez włoskich stylistów Daewoo Nubira został poddany gruntownemu faceliftingowi, w ramach którego wprowadzono techniczne zmiany oraz zmodyfikowano przód pojazdu. Wersja nadwoziowa hatchback została natomiast wyłączona z programu. Drugą generację Daewoo Nubiry zaprojektowało tym razem studio Pininfarina. Auto trafiło na europejski rynek w 2004 roku jako sedan i kombi, zanim GM zaczął produkować je jako Chevroleta Nubirę pod amerykańskim szyldem koncernu. Daewoo Nubira dostępny był z dwoma silnikami benzynowymi do wyboru o mocy od 103 KM (76 kW) do 131 KM (96 kW).