Dodge Nitro

Gdy Jeep, spółka-córka Chryslera, zaprezentowała w 2002 roku swój model Liberty o klasycznej formie nadwozia typowej dla dużych amerykańskich Sport Utility Vehicles (SUV-ów), projektanci należącej do Chryslera marki Dodge przekształcili ten model zgodnie z własną wizją. W efekcie w 2006 roku zaprezentowano Dodge’a Nitro, który w najczystszej postaci reprezentował wszystko to, czego oczekiwali klienci Dodge’a, czyli przede wszystkim potężny wygląd. Wysoko wyniesiona, spadzista osłona chłodnicy, zaokrąglone zderzaki, szerokie przednie nadkola, potężne zewnętrzne lusterka i szerokie progi ułatwiające wsiadanie do auta stanowiły dominujące elementy w zewnętrznym designie Dodge’a Nitro zbudowanego na platformie Jeep’a Liberty. Tuż po terenowym modelu Raider auto było pierwszym SUV-em marki od 1990 roku. Jako że wskutek zmian w koncernie Chryslera marka Dodge po całkowitym odłączeniu od Daimlera w 2006 chciała zbudować swoją pozycję także na europejskim rynku, Nitro wkrótce trafiło na Stary Kontynent. Jedynym ustępstwem, jakim zaszczycono nowy rynek było zaproponowanie europejskim klientom Dodge’a Nitro także z napędem Diesla.

Dodge Nitro ze wszystkimi cechami klasycznego amerykańskiego SUV-a

Masa sięgająca niemal dwóch ton, długość przekraczająca 4,45 m, szerokość 1,85 m i wysokość 1,77 m - nie tylko kształt, lecz także wymiary Dodge’a Nitro były charakterystyczne dla pierwotnego amerykańskiego SUV-a. Mimo groźnego wyglądu utrzymanego także po rezygnacji z listew progowych, auto skonstruowane na europejski rynek było zaprojektowane z myślą o jeździe drogowej. Pojazd seryjnie produkowany był z napędem na tylną oś. Możliwość włączenia napędu na cztery koła początkowo była opcjonalna, jednak w wersji oferowanej na europejskim rynku stanowiła część wyposażenia seryjnego. Producent w swoim programie oferował pojazd z sześciobiegową manualną skrzynią biegów oraz dwoma cztero- i pięciostopniowymi automatami do wyboru.

Dodge Nitro z silnikiem Diesla wyłącznie na europejskim rynku

W USA Dodge Nitro dostępny był z dwoma silnikami benzynowymi. Pierwszy z nich miał pojemność skokową 3,7 l i moc 205 KM (151 kW), zaś drugi dysponował pojemnością skokową 4 l i mocą 260 KM (191 kW). Europejscy klienci mogli natomiast zdecydować się na jednostkę Diesla z filtrem cząsteczek stałych. Wysokoprężny silnik o pojemności skokowej 2,8 l został skonstruowany przez włoskich inżynierów i osiągał moc 177 KM (130 kW). Średnie zużycie paliwa w tym modelu z silnikiem Diesla według deklaracji producenta wyniosło przeciętnie 8,4 l, co odpowiadało emisji dwutlenku węgla na poziomie 222 g/km.