Ferrari Enzo Ferrari

Ferrari Enzo to sportowy samochód zaliczany do segmentu G+, produkowany przez słynny włoski koncern od 2002 do 2004 roku. Model ten został nazwany na cześć założyciela fabryki z Maranello - Enzo Ferrariego. Designerem odpowiedzialnym za stylistykę tego niezwykłego auta był Ken Okuyama, pracujący dla legendarnego studia projektowego Pininfarina. Ferrari Enzo było inspirowane bolidami Formuły 1. Długa przednia część pojazdu odpowiadała za jego perfekcyjną aerodynamikę, a ostre, agresywne kształty nadawały mu nieco drapieżny wygląd, znakomicie odzwierciedlający osiągi. Ferrari Enzo było dostępne wyłącznie w kolorze czerwonym, który efektownie kontrastował z czarnym wyposażeniem wnętrza. W aucie znalazły się kubełkowe fotele, gwarantujące wyjątkowo komfortową pozycję podczas jazdy. Należy wspomnieć, że klienci mogli samodzielnie wybrać ich rozmiar, tak aby czuć się jak najbardziej wygodnie i bezpiecznie. Kierowcę wspierała ponadto zaawansowana technologicznie elektronika. W Ferrari Enzo można było więc liczyć na elektroniczną kontrolę pracy kół, zawieszenia oraz szybkości zmiany biegów. Automat sterował też dociskiem nadwozia oraz wszelkimi ruchomymi elementami karoserii, w tym spojlerem, który ponownie chował się, gdy pojazd osiągnie prędkość 300 km/h. Na wielofunkcyjnej kierownicy znalazły się rozmaite przyciski sterujące pracą samochodu, między innymi powodujące uniesienie się przedniej części auta w przypadku podjazdu pod wysoki krawężnik. Ferrari Enzo po raz pierwszy zostało zaprezentowane podczas Międzynarodowych Targów Motoryzacyjnych, które odbyły się w 2002 roku w Paryżu. Bez względu na to, że wzbudziło ogromne zainteresowanie fanów motoryzacji, nie było autem ogólnodostępnym. Koncern założył, że jego produkcja nie przekroczy 349 egzemplarzy, zaś przyszli właściciele będą starannie selekcjonowani przez firmę. Pierwszeństwo zakupu zyskali stali klienci Ferrari, którzy posiadali w swojej kolekcji modele F40 lub F50 uznawane oficjalnie za poprzedników Enzo. W rezultacie w 2003 roku - zanim z taśmy zjechało pierwsze auto przeznaczone do salonów samochodowych - wyprzedano całą zaplanowaną produkcję. Nietrudno więc domyślić się, że samochód używany jest dziś wręcz nieosiągalny, a jego cena na rynku wtórnym znacząco przekracza pierwotną wartość. Zarząd koncernu, widząc ogromne zainteresowanie nową wersją Ferrari, postanowił zwiększyć ilość egzemplarzy o 50 sztuk. W 2005 roku, po oficjalnym zakończeniu produkcji, marka stworzyła jeszcze jeden pojazd dedykowany papieżowi Janowi Pawłowi II, który postanowił przekazać go na cele charytatywne. Dochód z aukcji sięgający blisko 1,3 miliony dolarów został przekazany ofiarom kataklizmu tsunami, jaki nawiedził wyspy Południowej Azji w 2004 roku. Ostatecznie jednak z taśmy produkcyjnej zjechało równe 400 sztuk modelu. Koncern wyprodukował bowiem dodatkowy egzemplarz dla prawnika z Teksasu po tym, jak niefortunnie rozbił zakupione kilka miesięcy wcześniej auto. Pojazd otrzymał natomiast taki sam numer seryjny, co jego zniszczony poprzednik.

Lekki, zwrotny, niedościgniony

Ferrari Enzo było dostępne jedynie w dwudrzwiowej wersji coupé z sześciobiegową, sekwencyjną przekładnią manualną. Warto podkreślić, że w karoserii auta znalazły szerokie zastosowanie elementy z włókna węglowego, które uczyniły go jeszcze lżejszym i bardziej zwrotnym. Całkowita masa pojazdu nie przekraczała 1365 kg. Model był testowany na historycznym owalnym torze wyścigowym w Nardo, tym samym, na którym sprawdzane są możliwości bolidów Scuderii zjeżdżających z taśmy produkcyjnej. Ferrari Enzo jest siódmym, najszybszym autem poddanym testowaniu na wspomnianym torze. Plasuje się za takimi sławami jak Bugatti Veyronie Super Sport, SSC Ultimate Aero TT, Bugatti Veyron, Koenigsegg CCR, McLaren F1 oraz Barbus Rocket S. Jako pojazd zakwalifikowany do produkcji małoseryjnej nie posiada następców. Jego największymi konkurentami są natomiast Lamborghini Murcielago, Mercedes-Benz SLR, Pagani Zonda, Porsche Carrera GT czy Saleen S7. Warto także wspomnieć, że w 2006 roku powstało Ferrari P4/5 by Pininfarina. Model przebudowany przez włoskie biuro projektowe, któremu ostateczny sznyt nadał wybitny designer Jason Castriota, posiadał dokładnie takie samo nadwozie, co wariant Enzo. Stanowił połączenie najlepszych elementów Ferrari P3/4 oraz Enzo. Był przy tym lżejszy o około 200 kg i osiągał prędkość o 12 km/h większą od pionierskiej wersji.

Konstrukcja i osiągi, które robią wrażenie

Ferrari Enzo jest napędzane 12-cylindrowym, czterosuwowym silnikiem V12 z bezpośrednim, sekwencyjnym wtryskiem marki Bosch. Centralnie umieszczona jednostka przykuwa uwagę mocą sięgającą 660 KM oraz momentem obrotowym o wartości 657 Nm, co czyni ją jedną z najszybszych w wieloletniej historii koncernu. Nie bez uzasadnienia uważa się, że samochód używany bez problemu dorównuje pod względem osiągów produkowanym obecnie pojazdom sportowym. Przyspieszenie do 100 km/h zajmuje niecałe 3,5 sekundy. Pojazd osiąga przy tym prędkość maksymalną 350 km/h. Co ciekawe, podczas testów kierowcom udało się uzyskać jeszcze większą szybkość dochodzącą do 355 km/h. Za rewelacyjne osiągi odpowiada także sekwencyjna skrzynia biegów zapożyczona bezpośrednio z bolidów Formuły 1. Sześciobiegowa przekładnia przenosi napęd na tylną oś. Warto zaznaczyć, że zmiana biegu pochłania jedynie 15 milisekundy. Sekwencyjna skrzynia biegów niweluje sprzęgło, pozostawiając do dyspozycji kierowcy jedynie pedał gazu i hamulca. Za komfort jazdy oraz dostosowanie pojazdu do rodzaju nawierzchni odpowiada z kolei aktywne zawieszenie z regulowanym stopniem tłumienia drgań. Idealne hamowanie umożliwiają natomiast hamulce produkowane przez firmę Brembo. W modelu Enzo użyte zostały tarcze wykonane z ceramiki oraz włókien węglowych, które świetnie sprawdzają się również podczas wysokiej temperatury panującej na zewnątrz. Wszystko to sprawia, że Ferrari Enzo można uznać za wyśmienitego towarzysza każdej podróży.