Ford Gran Torino

Ford Gran Torino to samochód będący jedną z najsłynniejszych wersji Forda Torino. Jego podstawowy wariant zadebiutował w 1968 roku, jednak Gran Torino po raz pierwszy zjechał z taśmy w 1972 roku. Gran Torino jako kultowy muscle car cieszy się zainteresowaniem również jako samochód używany. Oprócz koneserów amerykańskiej motoryzacji autem tak bardzo zachwycił się Clint Eastwood, że wykorzystał je jako inspirację do stworzenia filmu "Gran Torino". Obraz trafił na ekrany w 2008 roku, a jego historia w punkcie zwrotnym skupia się właśnie na legendarnym modelu Forda z 1972 roku. Nie była to jednak jedyna sytuacja, w której model pojawił się na wielkim ekranie. Egzemplarz Forda Gran Torino z 1974 roku można było podziwiać również w filmie "Starsky i Hutch", który trafił do kin w 2004 roku.

Sześć roczników amerykańskiego klasyka

Gdy Ford Gran Torino po raz pierwszy zjechał z taśmy w 1972 roku, stanowił nie lada zaskoczenie. W porównaniu do podstawowej wersji pojazd przeszedł całkowitą metamorfozę i zyskał nowy wygląd. Nic dziwnego, że wariant ten jest jednym z faworytów wielbicieli klasyków motoryzacji oraz najczęściej poszukiwaną odsłoną Forda Torino - również jako samochód używany. W 1973 roku na rynek trafiła kolejna wersja Gran Torino. Choć w pojeździe nie wprowadzono wielu znaczących zmian, już na pierwszy rzut oka można było zaobserwować modyfikację przedniej części auta. Powodem było wprowadzenie przepisów mających na celu zwiększenie bezpieczeństwa pieszych. Konstruktorzy wzbogacili pojazd o masywniejsze, potężne zderzaki. W rezultacie długość samochodu zwiększyła się do 2,5 metra. Nowe zderzaki podniosły także jego masę o niespełna 50 kilogramów. Sprzedaż tego rocznika przyniosła producentowi niemałe zyski, w 1973 roku na ulice wyjechało bowiem prawie pół miliona Gran Torino. Pojazd zdeklasował tym samym w rankingach sprzedaży swojego konkurenta, jakim był Chevrolet Chevelle. Kolejny rocznik produkcyjny pociągnął za sobą ważne zmiany konstrukcyjne. Nowe przepisy ukierunkowane na zwiększenie bezpieczeństwa pieszych skutkowały zmodyfikowaną wersją tylnego zderzaka. W efekcie zyskał on potężniejszą konstrukcję i kanciasty kształt. Ponadto modyfikacji poddano design pasa tylnych świateł, a także przód samochodu. W wyniku tego Ford Gran Torino otrzymał większą osłonę chłodnicy. Producent zdecydował się również na dodanie nowych opcji. W 1975 roku pojazd doczekał się kolejnych niewielkich modernizacji, przede wszystkim wewnątrz. Na pierwszy rzut oka widać było zmianę wyglądu koła kierownicy. Inżynierowie nie zdecydowali się natomiast na modyfikacje nadwozia. Kolejny, a zarazem ostatni rocznik produkcji Gran Torino nie przyniósł znaczących zmian w konstrukcji pojazdu. Producent wycofał z oferty model Gran Torino Sport, jednak z taśmy nadal zjeżdżały warianty Gran Torino i Gran Torino Brougham.

Silniki Forda Gran Torino

Ford Gran Torino w porównaniu do poprzednika był rewolucyjny nie tylko pod względem stylistyki. Co nie mniej istotne, auto zyskało zmodyfikowane silniki. Już w 1972 roku pojazd można było wybierać między jednostkami jedno-, dwu i czterogardzielowymi, których moc wynosiła od 98 do 205 koni mechanicznych. W kolejnym roku produkcji z taśmy zjeżdżały również warianty cieszące się mocą aż 218 KM. Nabywcy mogli więc wybrać mocniejszą niż w pierwszym roczniku jednostkę, a także słabszy silnik o mocy 88 koni mechanicznych. W 1974 roku Ford zdecydował jednak o wycofaniu z produkcji Gran Torino o niższych osiągach i postawił na silniki o mocy od 140 do nawet 255 koni mechanicznych. W kolejnym roku inżynierowie ograniczyli nieco paletę silnikową, ale nabywcy mogli wciąż wybierać spośród czterech dynamicznych jednostek generujących osiągi od 143 do 217 koni mechanicznych. W ostatnim roku produkcji Ford Gran Torino zjeżdżał z taśmy z silnikami o mocy od 154 do 202 koni mechanicznych. Jedna z wersji auta znana jako Ford Gran Torino Sport dysponowała ośmiocylindrowym silnikiem o maksymalnej mocy sięgającej 163 KM. Jednostka ta współpracowała z automatyczną przekładnią.