Mazda MPV

Nabywcy, którzy szukali na początku lat 80. XX wieku rodzinnego samochodu ze zróżnicowaną liczbą siedzeń, musieli zadowolić się kanciastym mikrobusem, nie zawsze odpowiadającym limuzynie pod względem komfortu, lub przerzucić się na klasyczne kombi. Powód: większość producentów aut przegapiło trend na samochody rodzinne i zorientowane na spędzanie czasu wolnego, w których w razie potrzeby można zamontować również trzeci rząd siedzeń z tyłu. Podczas gdy japońskim koncernom nie można było dotychczas zarzucić zaniedbywania obserwacji rynku, azjatyccy producenci z wyłączeniem Mitsubishi, które już w 1983 roku wprowadziło na rynek minivana Space Wagon, nie byli lepsi od europejskich konkurentów. Wśród nich jedynie Renault udało się zapełnić rynkową lukę wprowadzonym do sprzedaży w 1984 roku minivanem Renault Espace. Japoński konstruktor Mazda, obecny na europejskim rynku w klasie średniej i kompaktowej, potrzebował pięciu lat, by zaprezentować vana. Wprowadzony do seryjnej produkcji w 1989 roku model otrzymał nazwę Mazda MPV (Multi Purpose Vehicle) i w Europie był oferowany do 2006 roku jako poprzednik Mazdy 5.

Pierwsza generacja Mazdy MPV pojawia się w 1989 roku

Do stworzenia pierwszej generacji Mazdy MPV producent wykorzystał płytę podłogową swojego większego modelu – Mazdy 929. W Mazdzie MPV dobudowano do niej wysokie nadwozie charakterystyczne dla vanów, którego wyróżnikami były duże okna, długość 4,46 m, szerokość 1,82 m i wysokość 1,73 m. Ciekawostka: w pierwszych latach produkcji do 1994 roku Mazda MPV konstruowana była tylko w wersji trzydrzwiowej. Taki wariant nadwozia utrudniał dostęp do tylnych siedzeń. Dlatego w nowej odsłonie zaprojektowano tylne wejście, które umożliwiało dostęp do trzeciego rzędu siedzeń. Tym samym Mazda MPV zapewniała miejsce ośmiu osobom.

Od roku 1996 Mazda MPV oferowana była w wersji czterodrzwiowej

Od 1996 roku auto dysponowało z tyłu bocznymi drzwiami po stronie kierowcy, które ułatwiały wsiadanie do tylnej części pojazdu. Pod względem napędu czterodrzwiowy model początkowo dysponował silnikiem o pojemności 2,6 l, który w 1995 roku aż do końca drugiej serii w 1998 roku zastępowany był przez jednostkę o pojemności 2,5 l. Podczas gdy na innych rynkach oprócz napędu na przednią oś Mazda MPV oferowana była z napędem na cztery koła, Japończycy na europejski rynek wprowadzili swoją obszerną limuzynę jedynie w wersji z napędem na przednią oś.

Druga generacja Mazdy MPV zaprezentowana w 2000 roku z siedmioma siedzeniami

Zaprezentowana w 2000 roku druga generacja Mazdy MPV była całkiem nowa pod względem konstrukcyjnym. Van charakteryzował się ściętym przodem z trzema żebrami osłony chłodnicy oraz wąskimi reflektorami pokrytymi przezroczystym szkłem, które stały się znakiem rozpoznawczym marki. Oparte na płycie podłogowej Mazdy serii 600 nadwozie zostało wydłużone do niemal 4,80 m. Dostęp dla pasażerów ułatwiały dwie pary bocznych przesuwnych drzwi. Ponadto zrezygnowano z trzeciego siedzenia w pierwszym rzędzie, dzięki czemu Mazda MPV zapewniała miejsce dla maksymalnie siedmiu pasażerów. Trzeci rząd siedzeń z tyłu można było opuścić do poziomu podłogi pojazdu. Od rocznika 2003 w trzecim rzędzie siedzeń były już tylko dwa fotele.

Silniki Mazdy MPV

Pod względem napędu w dwóch generacjach Mazdy MPV dostępny był silnik benzynowy o mocy 104 kW (141 KM) oraz jednostka Diesla o mocy 136 KM (100 kW). Mazda MPV oferowana była z pięciostopniową manualną skrzynią biegów i opcjonalnie dostępnym pięciobiegowym automatem. Podczas gdy zaprezentowana w 2006 roku trzecia generacja Mazdy została utrzymana w programie skierowanym na azjatyckie rynki, japoński producent w 2006 roku zdecydował o zastąpieniu vana w Europie kompaktową Mazdą 5.