Nissan Pixo

Przeciętny klient w Europie w zasadzie dopiero w 2008 roku zauważył istnienie indyjskiego producenta Tata Motors. W tym roku Hindusi przejęli słynne brytyjskie marki Jaguar i Land Rover. Dla ludzi związanych z branżą motoryzacyjną rynek indyjski był atrakcyjny już od dłuższego czasu. Niskie wynagrodzenia i dobrze wykształceni inżynierowie, a także powiększająca się klasa średnia czyniły ten rynek bardzo obiecującym. Japoński koncern Suzuki już w latach 80. założył wspólną firmę z indyjskim Maruti, w którym udziały miało państwo. Z taśmy tamtejszych zakładów zjeżdżał model Suzuki Alto. W późniejszym czasie także inni producenci z zainteresowaniem przyglądali się współpracy Maruti-Suzuki. Volkswagen zapewnił sobie mniejszościowy udział w koncernie japońskim. Japońsko-francuski Nissan z udziałem Renault w 2009 roku zleciły Maruti produkcję najmniejszego modelu Nissana Pixo. Nissan Pixo stał się pierwszym samochodem produkowanym przez Hindusów dla obcej marki z przeznaczeniem na rynki całego świata.

Nissan Pixo dzieli płytę podłogową z Suzuki Alto

Nissan Pixo dzielił płytę podłogową i rozwiązania techniczne z Suzuki Alto, którego pierwsza generacja powstała już pod koniec lat 70. w Japonii. Od połowy lat 80. pierwowzór Nissana Pixo był produkowany przez Maruti w Indiach. Siódma generacja Alto od 2009 roku także fabrykowana była w Indiach, gdzie równolegle ruszyła produkcja Nissana Pixo, co spowodowało lepsze wykorzystanie możliwości zakładów indyjskich.

Nissan Pixo z własną stylistyką

Samochód o długości 3,66 m, szerokości 1,63 m i wysokości 1,47 m stylistycznie niewiele różnił się od Suzuki Alto. Jedynie wloty powietrza przecinające atrapę chłodnicy i tył opatrzony elementami z tworzywa stanowiły własne akcenty stylistyczne Pixo. Nissana Pixo mimo przynależności do segmentu małych aut miejskich produkowano jedynie w wersji pięciodrzwiowej. Przy złożonych siedzeniach auto oferowało prawie 370 l przestrzeni bagażowej.

Jednostki napędowe Nissana Pixo

Nissan Pixo wyposażony był w zależności od wersji w przekładnię automatyczną w modelach lepiej wyposażonych lub w manualną pięciostopniową w modelach seryjnych. Trzycylindrowe silniki o pojemności 1 litra osiągały moc 68 KM (50 kW). Napęd spełniający normy Euro 5 wykazywał zużycie średnie na poziomie 4,4 litra na sto kilometrów jazdy, co odpowiadało emisji CO2 103 g/km.