Opel Ascona

Opel Ascona zadebiutował w 1970 roku i doczekał się trzech generacji w ciągu osiemnastoletniej produkcji. Pojazd święcił triumfy także w rajdach samochodowych. Do jednego z najważniejszych trofeów należy zaliczyć Mistrzostwo Europy w 1982 roku, a także Mistrzostwo Świata WRC w 1982 roku zdobyte sportową wersją Ascona 400. Oprócz sportowych wersji specjalnych Ascona była produkowana przede wszystkim z myślą o jeździe ulicznej. W 1988 roku zakończono fabrykowanie pojazdu, a jego miejsce w programie Opla zajęła Vectra. Druga generacja Opla Ascony została stworzona także w homologowanej wersji pod nazwą Ascona 400. Pojazd został wyprodukowany jedynie w czterystu egzemplarzach, więc stanowi nie lada gratkę dla kolekcjonerów. Jest jednak dość rzadko spotykany na rynku wtórnym jako samochód używany. Temu modelowi marka zawdzięcza naprawdę wiele - to zwycięzca licznych wyścigów takich jak Rajdowy Mistrz Świata czy Rajd Afryki w 1982 roku. Opel Ascona wjechał jako pierwszy na metę także w Rajdzie Monte Carlo. Mimo że produkcję Opla Ascony zakończono w latach 80., Opel nie zapomniał o legendzie Ascony, wykorzystując ją przy promocji Insigni w 2009 roku. Wówczas Opel Ascona 400 stanął w szranki z Insignią w ramach wyścigu.

Trzy generacje Opla Ascony

Pierwsza generacja Opla Ascony oznaczona literą A zjeżdżała z taśmy w dwóch wersjach: dwu- i czterodrzwiowej. Ponadto w ofercie był Opel Ascona Caravan, który opuszczał niemiecką fabrykę w Bochum od 1973 do 1975 roku. W Stanach Zjednoczonych auto trafiło na rynek pod nazwą Opel 1900. Ciekawostkę stanowi fakt, iż w USA przez trzy lata wszystkie Ople sprzedawano pod szyldem Isuzu, co dotyczyło również Ascony A. W ramach pierwszej generacji Ascony wyprodukowano niespełna 700 000 egzemplarzy. Druga generacja modelu opatrzona literą B została zaprezentowana w 1975 roku na targach motoryzacyjnych we Frankfurcie. Tym razem wycofano wersję kombi, której miejsce zajęły dwu- i czterodrzwiowe sedany. Opel Ascona B różnił się od poprzednika w warstwie stylistycznej, jednak pod maską pracowały te same silniki. Rozważając zakup Ascony jako samochodu używanego, warto mieć na uwadze, że pojazd sprzedawano na rynkach całego świata, jednak egzemplarze w zależności od regionu trafiały do rąk nabywców pod innymi nazwami. W Ameryce Południowej i RPA auto pojawiło się w salonach pod szyldem Chevroleta, natomiast w Wielkiej Brytanii pojazd dał się poznać jako Vauxhall Cavalier - Mark I. Trzecia generacja Ascony zadebiutowała na rynku w 1981 roku. Nowością było przeniesienie napędu na przód. W początkowej fazie produkcji Opel Ascona C zjeżdżał z taśmy jako dwu- i czterodrzwiowy sedan, a także hatchback. W Wielkiej Brytanii auto było dostępne także w wersji kombi. Dwa lata od wprowadzenia na rynek tej odsłony pojazdu do oferty włączono kabriolet oraz usportowioną wersję auta. W 1985 roku wszystkie wersje samochodu zyskały katalizator spalin. Rok później Opel Ascona C przeszedł facelifting, który skutkował nowym grillem i transparentnymi osłonami kierunkowskazów, a także zmodyfikowanymi zderzakami. Pod względem estetycznym stylistyka auta była bardziej spójna, do czego przyczyniało się malowanie spojlerów w odcieniu karoserii. W 1988 roku zjechały z taśmy ostatnie egzemplarze modelu.

Napędy Opla Ascony

Pierwsza generacja Opla Ascony była dostępna z czterema silnikami do wyboru. Najmocniejsza jednostka dysponowała osiągami nawet 90 KM, natomiast najsłabsza rozwijała moc 60 koni mechanicznych. W drugiej generacji nie wprowadzono innych napędów, jednak warto zwrócić uwagę na rajdową przeszłość modelu. W 1979 roku homologowana Ascona 400 była napędzana przez silnik o pojemności 2,4 l, który pozwalał autu rozwinąć moc 200 koni mechanicznych. W 1984 roku moc pojazdu zwiększono aż o 140 koni mechanicznych. Ciekawostkę stanowi fakt, iż tak imponującą moc konstruktorom udało się osiągnąć bez zastosowania doładowania. Pod maską Ascony trzeciej generacji pracowały cztery silniki do wyboru. Podobnie jak w pierwszej generacji najmocniejszy generował moc 90 koni mechanicznych. Samochody o wyższych osiągach były dostępne z automatyczną lub manualną przekładnią. Przełomem w historii napędów Ascony był 1982 rok, w którym do oferty dołączono pięciobiegową skrzynię biegów, a także silnik Diesla o mocy 54 KM. Nabywcy mogli wybrać także silnik marki Bosch z wtryskiem o mocy 115 KM, który montowano w usportowionej wersji Ascony C. Po face liftingu na rynek trafił model z napędem o mocy 75 KM z układem wtryskowo-zapłonowym Multec. Następnie do palety silnikowej dołączyły dwie jednostki o mocy 115 i 129 koni mechanicznych. Mocniejsza z nich dysponowała najlepszymi osiągami w historii trzeciej generacji modelu. Silniki współpracowały z czterobiegową manualną przekładnią, a także trzy- i pięciobiegowym automatem.