Opel Senator

Opel Senator to samochód osobowy klasy średniej-wyższej w segmencie E. Produkowany był od 1978 do 1993 roku przez niemiecką markę Opel, należącą do amerykańskiego koncernu General Motors. Na rynku zastąpił cieszącego się dużą popularnością Opla Diplomat. Pierwsza generacja samochodu została zbudowana na przedłużonej płycie podłogowej Opla Record. Samochód w przeciwieństwie do swojego poprzednika otrzymał jednak niezależne zawieszenie. Do produkcji Opla Senatora II posłużyła płyta podłogowa Opla Omegi A. ""Dwójka"" była dostępna wyłącznie jako czterodrzwiowy sedan. Opel Senator I występował także w wersji coupé znanej pod nazwą Opel Monza. Duża limuzyna ceniona była za przestronne wnętrze. Do 1986 roku Opel Senator przeznaczony był dla czterech pasażerów, zaś druga generacja samochodu oferowała komfortową podróż pięciu osobom. Na uwagę zasługuje ponadto dość duży, ponad 500-litrowy bagażnik, który po złożeniu tylnej kanapy gwarantował pojemność 930 litrów. Co ciekawe, od 1993 do 2011 roku firma Bristol używała podwozia oraz innych części tego modelu do produkcji luksusowego coupé Blenheim. Opel Senator sprzedawany był w Wielkiej Brytanii pod nazwą Vauxhall, w krajach Afryki Południowej z kolei jako Chevrolet Senator. Za największych konkurentów prezentowanego modelu uważa się Audi 100 i 200, BMW E34, Citroena XM, Forda Scorpio, Hondę Legend, Mercedesa W124, Peugeota 605, Renault Safrane oraz Saaba 9000.

Opel Senator - wygodny i elegancki

Opel Senator A został po raz pierwszy oficjalnie zaprezentowany w 1978 roku, zaskakując miłośników motoryzacji innowacyjnością i luksusowym wyposażeniem, które pozwoliło mu konkurować z BMW, Audi czy Mercedesem. Kierowcy docenili ciekawą, nowoczesną stylistykę auta oraz komfortowe wnętrze. Samochód wyróżniał się także bogatą ofertą jednostek napędowych, dzięki czemu mógł dopasować się do oczekiwań przyszłego właściciela. Cztery lata po premierze pojazd przeszedł facelifting, zyskując nowy kształt maski ze zmodyfikowaną atrapą chłodnicy oraz odmienionymi kierunkowskazami. W 1986 roku producent zaprezentował Opla Senatora drugiej generacji. Od poprzednika auto różniło się bardziej opływową sylwetką. Zmieniono kształt przednich świateł, zmodyfikowano atrapę chłodnicy. Z tyłu zamontowano duże lampy zespolone, które częściowo uchylały się wraz z klapą bagażnika. Rok po debiucie Opla Senatora B, podczas salonu samochodowego odbywającego się we Frankfurcie nad Menem, firma Keinath produkująca nadwozia przedstawiła wariant cabrio. Wersja ta nigdy nie weszła jednak do produkcji seryjnej. Ostatni Opel Senator zjechał z taśmy produkcyjnej w 1993 roku po sprzedaniu blisko 70 tysięcy egzemplarzy. Częściowo zastąpił go Opel Omega. Należy jednak pamiętać, że obecnie samochód używany jest dość trudno dostępny na rynku wtórnym. Nie zmienia to jednak faktu, że modele znajdujące się w sprzedaży do dziś zaskakują bogatym wyposażeniem oraz dobrym stanem technicznym.

Maksymalny komfort podróży

Opel Senator dostępny był z pięciobiegową manualną skrzynią biegów oraz czterostopniową przekładnią manualną z trzema trybami pracy: zwykłym, zimowym i sportowym. Auto miało napęd na tylne koła oraz niezależne zawieszenie tylne. W standardzie model ten oferował wspomaganie kierownicy oraz radioodtwarzacz. Na rynku wtórnym można jednak spotkać samochód używany z bogatszym wyposażeniem obejmującym skórzaną tapicerkę, podgrzewane siedzenia przednie i tylne, dwustrefową klimatyzację automatyczną, komputer pokładowy, elektrycznie sterowane szyby, cyfrowe wskaźniki na desce rozdzielczej czy alufelgi firmy Ronal. Pod maską znalazł się początkowo sześciocylindrowy silnik benzynowy o pojemności 3 litrów. Na każdy cylinder przypadały dwa zawory. W wersji wyposażonej w konwerter katalityczny w układzie wydechowym jednostka ta osiągała moc 177 KM, bez konwertera - o 21 KM mniej. W wersji eksportowej auto sprzedawane było z 2,5-litrowym motorem o mocy 140 KM, który pozwolił rozpędzić pojazd do 210 km/h. Miłośnicy silników Diesla mogli natomiast pokusić się o jednostkę wysokoprężną o pojemności 2,3 zapożyczoną z Opla Omegi. Warto dodać, że w 1989 roku producent wprowadził trzylitrowy motor z sześcioma cylindrami i dwudziestoczterozaworową głowicą wyposażony w system Dual Ram. Nowy silnik gwarantował moc 204 KM i pozwalał rozwinąć prędkość maksymalną sięgającą 240 km/h. Ciekawostką jest, że auto z tą jednostką przez wiele lat zasilało policyjną flotę w Wielkiej Brytanii. W tym samym roku Opel Senator zyskał także najmocniejszy silnik, jaki kiedykolwiek znalazł się pod jego maską. Sześciocylindrowy motor, tuningowany przez firmę Irmscher chwalił się mocą 272 KM i pozwolił rozpędzić samochód do 255 km/h. ""Setkę"" osiągał natomiast w niespełna 6,5 sekundy. W 1990 roku producent zrezygnował z silników pozbawionych katalizatorów, zastępując je 2,6-litrowym motorem o mocy 150 KM pochodzącym z Opla Omegi pierwszej generacji. W mocno zmodyfikowanej wersji Opla Senatora, dostępnej w Australii pod nazwą Holden Commodore, standardem był natomiast 3,8-litrowy silnik V6 oraz jednostka V8 o pojemności 5 litrów.