Opel Zafira C

Prezentację Opla Zafiry C na Międzynarodowej Wystawie Samochodowej we Frankfurcie zaplanowano na koniec września 2011 roku, a rozpoczęcie sprzedaży i zastąpienie po sześciu latach modelu Zafira B miało odbyć się w tym samym roku. Tak jak poprzednie modele Zafira C należy do segmentu pięciodrzwiowych vanów z miejscem dla siedmiu osób oraz nadwoziem typu hatchback. Stylistyka pojazdu miała nieco przypominać mniejszego Opla Merivę i nowego Opla Amperę.

Opel Zafira C – wersje i jednostki napędowe

Gama poprzecznie montowanych silników benzynowych obejmowała początkowo jednostki o pojemności od 1,4 do 1,6 l o mocy od 88 kW do 132 kW. W chwili wejścia na rynek w klasie Diesli oferowane były silniki o pojemności skokowej od 1,7 do 2,0 l i mocy od 81 kW do 121 kW. Dla wersji podstawowych w celu obniżenia zużycia paliwa przewidziano ponadto system start-stop, opony o zmniejszonym oporze toczenia, system odzyskiwania energii i aktywne żaluzje regulujące dopływ powietrza do silnika. Zafira C oferowana była z rewolucyjnym systemem składania siedzeń Flex7 zastosowanym także w innych modelach Opla. Umożliwiał on całkowite schowanie ostatniego rzędu siedzeń pod podłogą samochodu. W połączeniu z możliwością złożenia oraz przesunięcia do przodu środkowego rzędu można było otrzymać powierzchnię ładunkową o długości 1,80 m i szerokości 1,10 m bez konieczności wymontowania foteli z auta.

Różnice między Oplem Zafirą C i Zafirą B

W porównaniu z poprzednikiem Opel Zafira C wydłużył się o 15 cm i zyskał 5 cm na wysokości. Rozstaw kół zwiększył się o około 6 centymetrów. Wizualnie najbardziej widoczną różnicę stanowiły całkowicie nowe reflektory, których obudowa w kształcie bumeranga sięgała aż po przedni zderzak. Kształt atrapy chłodnicy z dwoma dodatkowymi chromowanymi żebrami był podobny do poprzedniego modelu.