Smart Forfour

Kiedy na ulicach europejskich miast pojawił się miniaturowy samochód marki Smart, wiele osób przecierało oczy ze zdumienia. Pojazd był faktycznie nieduży, miał pudełkowy kształt i mieścił tylko dwie osoby, przy czym nie cechował się ani sportowym charakterem, ani wybitnymi osiągami. Jednak to niewielkich rozmiarów auto podbiło serca Europejczyków. Dlatego, idąc za ciosem, koncern Mercedes-Benz, do którgo należy Smart, uznał, że można postawić na nieco większy samochód, który niejako popłynie na fali miniaturowego poprzednika. Model Smart Forfour pojawił się w sprzedaży w 2004 roku i do tej pory miał tylko dwie generacje. Oczywiście nowością było to, że nowy projekt spod szyldu Smart miał przestrzeń dla pięciu osób, a poza tym bazował na płycie podłogowej modelu Mitsubishi Colt. Seryjnie zamontowano mu systemy bezpieczeństwa (ABS + ESP) oraz komplet poduszek powietrznych. Pierwsza edycja Smart Forfour dostępna była w kilku warinatach wyposażenia: Pure Pulse, Passion, Brabus Xclusive oraz Sportstyle. Jeśli chodzi o sylwetkę, auto było opływową aerodynamiczną bryłą, w której linia maski płynnie przechodziła w formę przedniej szyby. Kolejna generacja Smart Forfour trafiła do sprzedaży w 2014 roku i już na pierwszy rzut oka widać było, że pojazd otrzymał silny sportowy sznyt oraz wiele efektownych wizualnych detali.

Smart Forfour drugiej generacji - auto w sportowym stylu

W przypadku drugiej odsłony tego niewielkiego, ale zwinnego samochodu, projektanci bardzo się postarali, aby pojazd zadowolił odbiorców, nie tylko pod względem technicznym, ale również w warstwie estetycznej. Po raz kolejny sięgnęli oni po sprawdzoną zwartą bryłę, którą osadzono na masywnych nadkolach. Elegancko i delikatnie zarysowana linia boczna nadawała nowemu Smartowi wyjątkowej lekkości. Auto otrzymało również odsuwany miękki dach - idealne rozwiązanie na letnie przejażdżki. Wnętrze również było niezwykle eleganckie. Dominowały w nim stonowane kolory połączone z mocniejszymi barwami: kremowy z niebieskim, czarny z pomarańczowym lub popielaty z czerwonym. Odcienie wnętrza korespondowały z kolorami nadwozia, tworząc w ten sposób spójny wygląd. Również w przypadku tego modelu projektanci umiejscowili na desce rozdzielczej i na szczycie konsoli centralnej kapsułkowe liczniki, co nadało wnętrzu auta delikatnie kosmicznego charakteru. W wyposażeniu standardowym samochód otrzymał przede wszystkim coraz bardziej popularny system bezkluczykowy, wyświetlacz LCD oraz tempomat. W podstawowej wersji zadbano o naprawdę szeroką gamę różnego typu systemów bezpieczeństwa. Znajdziemy tam oczywiście ABS, stabilizację toru jazdy ESP, system kontroli trakcji ASR, a także komplet poduszek powietrznych, w tym poduszkę chroniącą kolana kierowcy. Smart Forfour otrzymał też automatyczną klimatyzację, podgrzewane boczne lusterka i ogranicznik prędkości. Smart Forfour to auto, które także jako samochód używany pieknie się prezentuje, zaskakuje komfortem i osiągami. Mimo że wciąż pozostaje niewielkie i ziwnne, nadaje się także jako wóz dla całej rodziny.

Smart Forfour z 2014 roku - dane techniczne i spalanie

Smart Fourfour drugiej generacji to świetny wybór jako samochód używany. Przemawia za tym niskie spalanie oraz wysoka niezawodność idąca w parze z doskonałym wyposażeniem standardowym. W modelach z tej serii montowano silniki benzynowe w dwóch pojemnościach skokowych. Pierwszy z nich cechował się pojemnością 0,9 l i mocą 90 KM. Jeśli chodzi o spalanie, to jednostka ta na przejechanie 100 km w cyklu mieszanym potrzebowała około 4,3 l paliwa. Osiągniecie prędkości 100 km/h zajmowało jej natomiast mniej więcej 11,2 s, przy czym prędkość maksymalna wynosiła 165 km/h. Drugi silnik był nieco większy. Litr pojemności skokowej łączył się z mocą wynoszącą 71 KM. Zużycie paliwa w cyklu mieszanym na dystansie 100 km było tu podobne, bo wynosiło 4,2 l. Prędkość 100 km/h samochód ten osiągał w czasie 16-17 s, natomiast maksymalna prędkość, z jaką mógł jechać wóz napędzany tą właśnie jednostką wynosiła 151 km/h. Motory te współpracowały z manualnymi pięciostopnowymi skrzyniami biegów. W obu przypadkach emisja dwutlenku węgla oscylowała wokół 100 gramów na każdy przejechany kilometr.