Subaru Libero

W latach 60. i 70. XX wieku wielu japońskich producentów projektowało specjalne furgonetki , które ze względu na wymiary i niewielką moc silnika można było zakwalifikować do faworyzowanej na rynku klasy samochodów Kei Cars. Przedsiębiorstwo Subaru znane później przede wszystkim z modeli z napędem na cztery koła z silnikami typu boxer było od początku lat 60. reprezentowane na rynku minitransporterów przez produkowany jako minibus, furgon i pick-up Subaru Sambar. Przez zwiększenie swojej obecności w krajach europejskich firma chciała eksportować te małe modele samochodów użytkowych, aby tam oferować je w prężnie rozwijającym się segmencie minivanów. Po wprowadzeniu na rynek od połowy lat 70. pierwszych generacji pod różnymi nazwami, takimi jak Subaru 600 lub później Subaru E10 Japończycy zmodernizowali nazwę i wygląd małego vana, który trafił do sprzedaży jako Subaru Libero w 1984 roku. Subaru Libero do 1998 pozostał w programie w Europie i w większości krajów trafił na rynek w dwóch różnych wersjach nadwozia. Cecha szczególna modelu Subaru Libero: ten mikrovan był produkowany seryjnie w Japonii z dołączanym napędem na cztery koła.

Subaru Libero wkracza do Europy jako furgon i minibus

Pierwszą generację eksportową modelu Libero sprzedawano od 1984 do 1993 roku. Podczas gdy koncern Subaru produkował w Azji także wersję samochodu użytkowego Subaru Libero z nadwoziem pick-up, w Europie Subaru Libero wszedł do sprzedaży tylko jako samochód dostawczy typu furgon oraz jako minibus w różnych wariantach wyposażenia. Jako minivan Subaru Libero z trzecim rzędem siedzeń zapewniał miejsce nawet dla sześciu osób. Przy długości jedynie 3,40 m Libero należał tym samym do najmniejszych sześciosiedzeniowych samochodów na rynku. W innych wersjach wyposażenia można było zamówić Subaru Libero także z obrotowymi przednimi siedzeniami. Fotele z pierwszego rzędu z możliwością zamiany na miejsca do leżenia we wszystkich wersjach należały do opcji standardowej. Dzięki elastycznej koncepcji siedzeń i wynoszącej ponad 1,92 m nietypowej wysokości minibus Subaru Libero mógł być wykorzystywany również jako samochód kempingowy.

Druga generacja Libero produkowana od 1993 do 1998 roku

W drugiej generacji eksportowej producent dostarczał do Europy model Subaru Libero w wizualnie i technicznie zmodyfikowanej wersji. Montowane dalej na podwoziu drabinowym minibusy i furgony otrzymały nową płytę podłogową, której rozstaw osi zwiększył się o osiem centymetrów do około 1,89 metra. Jeszcze wyraźniejsze było zwiększenie długości: przy 3,52 m druga generacja mikrovanów zapewniała o dziesięć centymetrów więcej miejsca wewnątrz samochodu. Pod względem wizualnym Japończycy zmienili przede wszystkim przód, który otrzymał nowe reflektory i zderzaki. Patrząc z boku, minivany Subaru Libero w tej fazie produkcyjnej wyróżniały się asymetrycznie przyciętą przednią szybą od strony kierowcy i pasażera oraz długim, prostokątnym, bocznym oknem.

Technika Subaru Libero

Wraz ze zmianą generacji model Subaru Libero został wyposażony w nowy silnik benzynowy o pojemności skokowej 1,2 l, który posiadał katalizator i zapewniał minivanowi moc do 54 KM (40 kW). Tak jak w przypadku poprzedniej wersji, w Libero nadal seryjnie montowany był dołączany napęd na cztery koła.