Triumph

Roadster marki Triumph należał niegdyś do najbardziej popularnych samochodów sportowych na Wyspach Brytyjskich. Oferował radość z jazdy w najczystszej formie, był mały, zwinny, poręczny i wyposażony w sprawdzone rozwiązania techniczne. Chociaż samochody te, jak na swoje czasy, były bardzo szybkie, dziś także modelami marki Triumph można bić rekordy prędkości. Dzięki otwieranemu dachowi można było cieszyć się promieniami popołudniowego słońca, a taka jazda podkreślała nieco chropowaty brytyjski wdzięk - wiatr rozwiewał włosy, a pojazd poruszał się swobodnie niczym jacht płynący na wyspę Wight. Trudno o osiągnięcie bardziej naturalnego szczęścia w jakimkolwiek innym sportowym brytyjskim samochodzie. Używane samochody spod szyldu tej brytyjskiej marki z tradycjami mają wprawdzie twarde zawieszenie i nie najlepiej nadają się do transportowania ładunków, ale są idealne na miłą przejażdżkę w sprzyjającej temperaturze.

Seria TR - klasyczny używany Roadster marki Triumph, który dostarcza frajdy w czystej postaci

Triumph – smutny koniec firmy, która tworzyła klasyczne samochody

Wszystko zaczęło się od roweru. W 1889 roku w Londynie rozpoczęła się produkcja pierwszych jednośladów. Pojazdy te konstruowała firm Triumph Cycle Company, którą trzy lata wcześniej założył Siegfried Bettmann. Wtedy ten 23-latek mieszał w samym sercu Imperium Brytyjskiego i zarabiał na życie, wykonując tłumaczenia, a dodatkowo był przedstawicielem niemieckiego producenta maszyn do szycia. Po tym jak zaczął odnosić pierwsze sukcesy związane z eksportowaniem rowerów chciał zabrać się za produkcję własnych jednośladów. Dla swojego pomysłu znalazł też odpowiednie miejsce – w tamtym czasie Coventry było centrum brytyjskiej produkcji pojazdów na dwóch kołach. Była to lokalizacja idealna. Bettmann celowo na nazwę swojego przedsiębiorstwa wybrał słowo Triumph, ponieważ wiedział, że w wielu językach świata ma ona pozytywne skojarzenia. W 1896 roku rozpoczął działaność na macierzystym niemieckim gruncie, czyli w Norymberdze. Firma-córka została nazwana Deutsche Triumph Fahrradwerke i działała do 1952 roku. Na początku XX wieku Triumph zajął się produkowaniem motocykli. Pierwszy duży sukces przyszedł podczas I wojny światowej – wówczas firma stworzyła 30 000 jednośladów na potrzeby wojska. Motocykle były szybkie i wytrzymałe, a po wojnie sprzedaż ich wśród ludności cywilnej znacznie wzrosła. W tym samym czasie Bettmann inwestował w rozwój prac nad małymi samochodami. Na ten cel Triumph przejął niedziałającą fabrykę i produkował w niej od 1923 roku model samochodu Triumph 10/20. Jednak model, który odniósł największy sukces, pojawił się na rynku w 1927 roku. Triumph Super Seven był bezpośrednim konkurentem modelu Austin 7, który był jednym z najbardziej znanych i cieszących się powodzeniem małych samochodów w tamtym okresie. Ten model oraz jego następca, Super Eight, odniosły wiele zwycięstw w przejazdach długodystansowych przez Amerykę Północną i USA. Po tym nazwa Triumph stała się synonimem dla dynamicznego sportowego samochodu. W 1930 nazwa Triumph Motor Company została zmieniona. Ponieważ firma przynosiła straty jej część produkująca rowery została sprzedana przedsiębiorstwu Coventry Bicycles. Na swoje 70. urodziny Bettmann przekazał firmę swojemu następcy, którym był Claude Holbrook, zajmujący się wyłącznie szybkimi i pełnymi mocy samochodami. Liczne zwycięstwa w wyścigach nie mogły niestety zagwarantować tego, aby drogie samochody średniej klasy jak Triumph Gloria były chętnie kupowane. Ariel Motors to firma, która wykupiła część marki Truimph odpowiedzialną za motocykle. Założyciel Bettmann sprzedał swoje udziały chcąc jeszcze przed śmiercią uratować firmę przed całkowitym upadkiem. Ostatnim kołem ratunkowym był model Triumph Dolomite z grillem uformowanym w kształt wodospadu. Kiedy w 1939 roku również ta próba się nie udała - Triumph ogłosił upadłość. Podczas II wojny światowej w fabrykach należących niegdyś do firmy robiono części do samolotów, ale atak bombowy na Coventry zniszczył zakłady produkcyjne. W 1944 firma Standard Motor Company przejęła prawa do nazwy. Nazwa Triumph była w dalszym ciągu używana, aby podkreślić i wyróżnić luksus i standard sportowych modeli samochodów. Triumph 1800 Roadster był konkurentem dla Jaguara. Cechami charakterystycznymi pojazdu było tak zwane „siedzenie dla teściowej”, umieszczone na samym końcu wozu oraz część elementów wykonana z aluminium, co wiązało się z brakiem stali, która w czasie wojny była wykorzystywana do produkcji części lotniczych. Dzięki serii TR Triumph szybko nawiązał do cieszących się powodzeniem przedwojennych modeli. Jeśli chodzi o pojazdy używane, to ich ilość jest obecnie trudna do oszacowania, ale są to raczej motoryzacyjne „skarby“, natomiast te z nich, które wyprodukowano w znikomej ilości sztuk to prawdziwe i trudno dostępne rarytasy. Producent samochodów użytkowych Leyland przejął firmę Standard Motor i przy okazji markę Triumph w 1960 roku i usunięto słowo „Standard“, a zamiast niego wstawiono „Triumph“. Produkcja modelu TR4, zapoczątkowana jeszcze przez Standard Motor, trwała do 1965 roku, ale ulepszony model TR4A był już rozwijany przez Leyland. Legendarny mały roadster Triumph Spitfire został zaprezentowany w 1962 roku i był fabrykowany do 1980 w różnych wersjach. W 1968 roku dokonano fuzji z innymi brytyjskimi firmami samochodowymi jak MG, Rover oraz Jaguar, tworząc British Leyland Motor Corporation (BLMC). O ile sprzedaż samochodów szła w miarę dobrze, tak pojawiać zaczęły się problemy techniczne związane z modelem Triumph Stag, który wyprodukowano z wadliwymi silnikami V8. Kosztowane zwroty oraz przestoje w produkcji były konsekwencjami tego problemu. Zreanimowany Triumph Dolomite, który miał zyskać uznanie wśród sportowych samochód średniej klasy, nie odniósł większych sukcesów. W 1975 roku ledwo udało się zapobiec upadkowi BLMC przez upaństwowienie firmy. Po jakimś czasie jednak przerwano produkcję kilku modeli. Ostatnim samochodem Triumpha był Triumph Acclaim z 1981 roku, który bazował na konstrukcji pojazdu Honda Ballade. Rok 1984 był ostatecznym końcem firmy, a rok 1988 okazał się finalny dla spółki robiącej części do samochodów BLMC. Obecnie prawa do marki Triumph posiada BMW, które w połowie lat 90. na krótko zaangażowało się w koncern Rover i z tej przyczyny weszło w posiadanie takich marek jak Mini, Triumph oraz Riley. I choć BMW korzysta z np. nazwy Mini, tak do nazwy Triumph postanowiło nie wracać.